Nos anos oitenta Mészáros estreou tres fitas baseadas nos recordos da súa adolescencia e mocidade. Nelas relata como chegou a Budapest logo da Segunda Guerra Mundial, as súas experiencias de estudante en Moscova e as realizacións dos seus primeiros documentais nun enrarecido ambiente político que culminou coa invasión soviética de Hungría en 1956.

Con Nove meses Mészáros gañou o premio da crítica en Cannes. A representación realista das relacións extramaritais, da violencia machista ou dun nacemento foi rexeitada no seu país, mentres conquistaba ao público do Oeste. É un dos seus filmes máis logrados.

O músico e investigador Alfonso Espiño indaga na escena pop de Budapest a finais dos sesenta, ofrecendo unha lectura en profundidade das bandas que aparecen no filme de Márta Mészáros Non choredes, preciosas!